d) skłonność kobiety do doboru partnera w relacji długoterminowej o wyższym statusie i pozycji społecznej[1]; zjawisko takie przyjęło się w literaturze określać hipergamią, w przeciwieństwie do homogamii[2].
W sytuacji związania się kobiety z mężczyzną o wyższym statusie i pozycji społecznej, po rozstaniu z ojcem dziecka, może ona dążyć do ukształtowania nowej struktury rodzinnej i „zastąpienia” biologicznego ojca nowym partnerem kobiety. W sytuacji, gdy kobieta dojdzie do wniosku, że ojciec dziecka ma niższy status społeczny i/lub finansowy od nowego partnera matki dziecka to może postrzegać biologicznego ojca jako „niegodnego” roli ojca i dążyć do ograniczania jego kontaktu z dzieckiem. W sytuacji poszukiwania stabilności finansowej, która wiąże się z hipergamią kobiety, może ona traktować dziecko jako środek do uzyskania większego wsparcia finansowego i w tym celu utrudniać kontakty z dzieckiem, aby pozostawić dziecko przy sobie.
[1] Zob. C. Fleck, J.A. Simpson, Women’s mate preferences, ResearchGate 2017, s. 2; też D.M. Buss,Sex differences in human mate preferences: Evolutionary hypotheses tested in 37 cultures’ “Behavioral and Brain Sciences” 1989, vol. 12, issue 1.
[2] Por. A. Połujańska,Wzory doboru małżeńskiego w Polsce i przyczyny ich powstawania, „Studia Demograficzne” 2009, nr 2 (156), s. 46.